من هستم

می دونم که خیلی بهش احتیاج دارم.می دونم که بدون اون سخته. اما

 وقت ندارم. وقت ندارم بهش فکر کنم. می دونم بدون وجودش همه چیز

قاطی شده اما احساس خستگی می کنم. می دونم سردرگمی و همراه

 با اون خستگی هر لحظه رو بدتر می کنه. می دونم به حضور خداوند واقعا

 نیازمندم. می دونم که من باید بلند شم. می دونم که خیلی هوامو داره

و داشته.........اون حتی هر کاری کرده. می دونم در این مورد من خیلی

هیچ کاری نکردم. کمبود اونو هیچ چی نمی تونه جبران کنه اما اون تنهایی

 همه چیزو درست می کنه. اون همه ی کمبود ها رو درست می کنه. من

به وجودش خیلی احتیاج دارم.حالا.......

 مهمترین چیز توی زندگیم خانواده ام هست. نمی تونم بدون اونا موندن رو

 تحمل کنم. من با خانواده بودنم احساس آرامش می کنم و با اونهاست که

 احساس غرور می کنم و احساس شادی می کنم. دلم می خواد همیشه

 پیشم باشن...این روزا خیلی حالم خوب نیست اما هیچ دلم نمی خود که

 اوضاع همینطوری بمونه و من هیچ کاری نکنم. دیگه نمی ذارم همینطوری

 بمونه زندگی.............