لمس واقعیت!

انسان می تواند آینده خودش را

 از پیش بسازد،مشروط بر آنکه

 تصمیم به ادامه راهش بگیرد.

برای این نیازمند آن است که

از گذشته رها شود و از

 میان راه هایی که به او ارائه

 میشود بهترین را برگزیند.

هوای بهاری قشنگیه و این واسه سخت درس خوندن خیلی بهم

 انرژی میده.بعضی وقتاشدید استرس دارم  بعضی وقتا از این همه

 استرس میترسم  بعضی وقتا هم فک میکنم از استرس اون

انرژی ایی که میخوامو میگیرم ولی من آدمی نیستم که براحتی

 آروم بگیرم به یاد خدا می افتم فک میکنم از اینجا که هستم تا

 آسمون هفتم و تا جایی که خداهست خیلی راهه یعنی صدامو

میشنوه؟!یعنی منو میبینه؟!پس چرا حسش نمیکنم؟!آروم که

میشم حسش میکنم این همه فاصله از بین میره چیزی که تو دلم

 میشنوم واضح تر از اونه که فکر کنم...پس حرفای دلمو بهش میگم

 یعنی صدامو میشنوی؟ حتی اگه من غرق دنیا باشم؟ حتی از این

 همه فاصله؟ براحتی آروم میشم ولی من آدمی نیستم که به

راحتی آروم بگیرم!میگم چطوری تو رو داشته باشم و زندگی رو

 هم؟ میگم برای زندگی ام به کمکت احتیاج دارم به کمک فقط تو!

بهم میگه زندگی رو با تمام وجودت لمس کن!می فهمم چی بهم

 میگه.میگم در این صورت تو میمونی پیشم؟میگه فقط اینطوری

باهاتم.حس خوبی دارم ... دلم حالا مطمئنه...

قبل از امتحان کنکورم!